Miguel C. Rubino (1886-1945)

Miguel C. Rubino (1886-1945) was een Uruguayaanse dierenarts die bekend stond om zijn strijd tegen mond-en-klauwzeer bij runderen. Als afstammeling van Italiaanse immigranten voltooide hij in maart 1901 zijn opleiding aan de jongensschool in zijn geboortestad. De zeer bescheiden gezinssituatie betekende dat hij en zijn familie samenwerkten om de boerderij en het landgoed te bewerken en de opbreng-sten op straat in de stad te verkopen, wat hem de bijnaam 'mandenjongen' opleverde.

Miguel Rubino was als dierenarts bekend om zijn strijd tegen mond-en-klauwzeer.

Hij vervolgde zijn universitaire studie in Montevideo en studeerde in 1909 af als dierenarts aan de afd. Diergeneeskunde. In 1930 stond de overheid hem een verblijf van 2 jaar toe aan Europese wetenschappelijke centra. Hij werkte in Berlijn aan het Kaiser-Wilhelm Biologisch Instituut en in Parijs aan het Pasteur Instituut. Hij werd in Europa erkend voor zijn werk op het gebied van vroege diagnose van lepra. Na zijn terugkeer in Uruguay werd hij directeur van het Laboratorium voor Dierbiologie.

Hij wijdde een groot deel van zijn leven aan de strijd tegen mond-en-klauwzeer bij runderen. Hij was tevens oprichter van het officiële instituut dat verantwoordelijk was voor de bestrijding van deze ziekte. Hij schreef in talrijke tijdschriften op nationaal en internationaal niveau in de regio. In 1926 richtte hij samen met Clemente Estable, Benigno Varela Fuentes en Francisco Sáez de Biologievereniging op. In zijn stad Durazno draagt de Dr. Miguel C. Rubino High School zijn naam ter ere van hem.