Karl Ferdinand Braun (1850-1918)

De Duits natuurkundige en elektrotechnicus Karl Ferdinand Braun (1850-1918) ontving 110 jaar geleden in het jaar 1909 de Nobelprijs voor de Natuurkunde. Hij ontving door de keuze van het Nobelcomité deze prijs samen met Guglielmo Marconi, voor hun bijdragen aan de ontwikkelingen van de draadloze telegrafie. Na het gymnasium in Fulda studeerde hij vanaf 1868 aan de Universiteit van Marburg in de vakken wiskunde en natuurwetenschappen.

Karl Braun ontving in 1909 de Nobelprijs voor de Natuurkunde.

In 1872 promoveerde Braun op het onderwerp Trillingen van elastische snaren. Voor zijn levensonderhoud werd hij docent in Leipzig en deed ook onderzoek naar de elektrische weerstand in bepaalde kristallen. Hij vervulde meerdere leerstoelen als hoogleraar in de natuurkunde. In 1895 werd hij bovendien ook nog directeur van het natuurkundig instituut in Straatsburg. Zijn aandacht ging uit naar de praktische toepassing van elektromagnetische straling en kathodestralen in het bijzonder.

Hij construeerde in 1897 de eerste kathodestraalbuis, wat later oscilloscoop werd genoemd. Hij interesseerde zich ook voor telegrafie en ontwierp een radio-ontvanger met als basis een kristaldetector. Het bereik van de radiozenders nam sterk toe, waardoor Marconi een telegrafieverbinding kon maken tussen Engeland en Noord-Amerika. Hij was mede-oprichter van het Duitse bedrijf Telefunken. Om een conflict met Guglielmo Marconi op te lossen moest de toen 64-jarige Braun in 1914 naar de stad New York reizen. Daarna mocht hij niet meer naar Duitsland vanuit Amerika vertrekken. Door een ongeval overleed hij in 1918 in New York.