Van Amsterdams Peil naar Europees Referentievlak (2)

De geschiedenis over het ontstaan van het begrip NAP is op een boeiende en onderhoudende wijze beschreven door auteur en hoogleraar Petra van Dam in de publicatie “Van Amsterdams Peil naar Europees Referentievlak”. NAP staat voor “Normaal Amsterdams Peil” en is ontstaan uit het bekende Amsterdams Peil (AP), een van de vele lokale en regionale peilen die ons land vóór de 20e eeuw kende.

Van Amsterdams Peil naar Europees Referentievlak

Het is onze koning Willem I die op 18 februari 1818 het AP tot referentiepeil voor de grote rivieren als geldig verklaarde. Uniformiteit in meetresultaten, berekeningen en nauwkeurigheid bracht in 1891 de naam NAP. De Nederlandse methode van hoogtemeting op basis van een lokaal vastgesteld NAP werd op diverse plekken in de wereld overgenomen.

In onze tweede beoordeling van dit informatieve boekje gaan we in op de informatie en beschreven bijzonderheden over hoogtemetingen en de daarvoor toe te passen optische meetinstrumenten. Eén ontdekking was voor de hoogtemeting van buitengewoon belang en wel de uitvinding van een waterpasinstrument door Christiaan Huygens in het jaar 1679 dat veel nauwkeuriger was dan de voorgaande timmermanswaterpas. In het ontstaan, de toepassing en de verspreiding van het NAP zijn een aantal perioden te onderscheiden.

De auteur koos voor de indeling in twee perioden, te weten in de periode “Van lokaal naar regionaal”, tussen de jaren 1400 en 1700 en de periode “Van regionaal naar nationaal”, tussen de jaren 1700 en 1900. De ontwikkelingen en landmeetkundige activiteiten zijn in beide bijdragen gedetailleerd beschreven en zijn voorzien van interessante afbeeldingen. Van het titelblad van het eerste landmeetkundige leerboek “Practijck des Landmetens”, uitgegeven in het Nederlands door Johan Sems en Pieterz. Dou in 1600, geeft een reproductie een kleurrijk beeld van de attributen en werkzaamheden van landmeters. (Wordt vervolgd).

ISBN 978-90-8704-697-2, “Van Amsterdams Peil naar Europees Referentievlak”, Petra van Dam, Uitgeverij Verloren, 2018, 95 pagina’s.