Lev Davidovich Landau (1908-1968)

De Sovjet-Russische natuurkundige Lev Davidovich Landau (1908-1968) leverde fundamentele bijdragen aan de inhoud van de theoretische natuurkunde. Zijn baanbrekende theorieën over de gecondenseerde materie van vooral vloeibaar helium leverde hem nu 55 jaar geleden in het jaar 1962 de Nobelprijs voor de Natuurkunde op.

Lev Landau ontving in 1962 de Nobelprijs voor de Natuurkunde

Bekend is hij ook geworden door een reeks leerboeken voor het vakgebied van de theoretische natuurkunde. In 1927 studeerde hij al op 19-jarige leeftijd af aan de faculteit natuurkunde van de universiteit van Leningrad. Zijn promotiestudie sloot hij twee jaar later af met zijn doctoraat.

Door een toegekende studiebeurs werkte hij enkele jaren op diverse Europese universiteiten. In Kopenhagen werkte hij samen met Niels Bohr en in Cambridge met Ernest Rutherford. In 1931 keerde de wetenschapper Lev Landau terug in Leningrad.

Hij bekleedde de functie van hoogleraar theoretische natuurkunde aan de staatsuniversiteiten van Charkov en Moskou. Hij ontving meerdere onderscheidingen, zoals de Max Planck-medaille, de Stalinprijs en meerdere malen ontving hij de Leninprijs. Hij had tevens op internationaal niveau een grote erkenning voor zijn samenwerking als wetenschapper.