Werner Theodor Otto Forβmann (1904-1979)

De Duitse medicus en Nobelprijswinnaar Werner Theodor Otto Forβmann (1904-1979) werd geboren in Berlijn. Na het gymnasium in Berlijn ging hij op advies van zijn oom medicijnen studeren aan de Friedrich-Wilhelms-Universiteit. Hij studeerde in 1929 af op zijn thesis over de behandeling van een kwaadaardige bloedarmoede en gebruikte zichzelf als proefpersoon.

Werner Forβmann ontving in 1956 een Nobelprijs.

Aan hem is het eerste gebruik van een katheter in een menselijk hart toegeschreven. Hij voerde de medische handeling in 1929 uit bij zichzelf door het plaatsen van een katheter in een ader van zijn arm. De katheter schoof hij door naar de rechter boezem van zijn hart en liep vervolgens naar de afdeling Radiologie voor het laten maken van een röntgenfoto als het bewijs van de geslaagde handeling.

Enkele jaren later toonde hij aan dat het gebruik van een contrastvloeistof in de aders en in het hart, zonder gevaar voor de gezondheid, kon plaatsvinden. Deze bijzondere handelingen leverde hem de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde op in 1956. De prijs werd wel gedeeld met André Frédéric Cournand en Dickinson Woodruff Richards, beiden arts en fysioloog. Sinds het jaar 1958 werkte Forβmann als chefarts op de afdeling Chirurgie in het Evangelische Ziekenhuis Düsseldorf tot aan zijn pensionering in 1969.