Walther Wilhelm Georg Bothe (1891-1957)

De Duitse natuur-, wis- en scheikundige Walther Wilhelm Georg Bothe (1891-1957) is bekend geworden door zijn belangrijke specifieke wetenschappelijke aanzetten tot het ontstaan van de moderne kernfysica. Voor de ontwikkelde coïncidentiemethode en de daarmee ingezette ontwikkelingen ontving hij in 1954 de Nobelprijs voor de Natuurkunde.

Tussen 1908 en 1915 studeerde hij natuurkunde aan de Universiteit van Berlijn.

In de periode 1908 tot in 1914 studeerde hij natuurkunde aan de Universiteit van Berlijn onder Max Planck. Tijdens de 1e wereldoorlog werd hij een gevangene van het Russische leger en verbleef een jaar in gevangenschap in Siberië. Hij mocht in 1920 terugkeren naar Duitsland, leerde zijn vrouw kennen in Moskou en zij kregen twee dochters.

Tijdens zijn werkzaamheden in het Physikalische-Technische Reichsanstalt in Berlijn deed hij zijn belangrijkste ontdekkingen. Hij doceerde van 1920 tot in 1957 aan de Universiteiten van Berlijn, Gieβen en Heidelberg. In Heidelberg nam hij de leerstoel natuurkunde van Philipp Lenard over. In de 2e wereldoorlog werkte hij samen met Werner Heisenberg en anderen aan de ontwikkeling van kernenergie en de atoombom.