Frederick Soddy (1877-1956)

De Engelse scheikundige Frederick Soddy (1877-1956) heeft voornamelijk naam gemaakt door zijn bijdragen aan de ontwikkelingen in de radiochemie. Voor zijn ontdekking in 1913 van het bestaan van isotopen en voor de resultaten van het onderzoek op het vlak van de chemie van radioactieve substanties ontving hij in 1921 de Nobelprijs voor de Scheikunde. Op het Eastbourne College genoot hij zijn vooropleiding en vervolgde zijn opleiding aan de universiteitscollege van Wales.

Frederick Soddy ontdekte in 1913 het bestaan van isotopen.

Soddy studeerde scheikunde aan het Merton College van de Universiteit van Wales in Oxford en behaalde in 1898 zijn bachelor in de scheikunde, om er daarna te gaan werken van 1898 tot in 1900. Aansluitend startte hij in 1900 zijn wetenschappelijk onderzoek aan de McGill Universiteit in het Canadese Montreal onder leiding van Ernest Rutherford op het gebied van radioactiviteit.

Zij stelden vast dat het onregelmatige gedrag van radioactieve elementen werd veroorzaakt door het verval in andere elementen. Tijdens dit verval komt alfa-, bèta- en gammastraling vrij. Door het gedegen onderzoek door Soddy en Rutherford werd aangetoond dat er sprake was van atoomtransmutatie. In 1903 keerde Soddy terug in Londen en werkte samen met William Ramsay aan verder onderzoek.

In de jaren daarna werden steeds meer eigenschappen van radioactieve en niet-radioactieve elementen ontdekt. Waarschijnlijk is een langere blootstelling aan radioactiviteit funest voor hem geweest. Zijn huwelijk bleef namelijk kinderloos. Na het plotselinge overlijden van zijn vrouw in 1936 besloot Soddy zijn mooie academische carrière vanaf het jaar 1919 aan de universiteit van Oxford vroegtijdig te beëindigen.