Het menselijk ook kijkt naar kleurintegratie en contrast

Kleurgevoeligheid laat zich niet zo maar objectief meten met meetinstrumenten. In de meerkleurendruktechniek kan men op exacte wijze het benodigde rasterpatroon vaststellen, in de kleurenfotografie kiest men de dichtheid van een kleurenfilter en bij de kleurentelevisie de golflengten van drie lichtcomponenten van het TV-beeld.

Farbintegration und Simultankontrast

Maar om de psychofysiologische waarde van een kleurgevoeligheid vast te stellen is er meer nodig dan een meetinstrument. Op basis van een gedetailleerd onderzoek naar kleurbeleving en door experimenten met kleurintegratie en simultaancontrast, is het Ellen Marx gelukt om een leerboek over kleur en kleurbeleving te realiseren. Optische kleur is, in tegenstelling tot kleur vanuit voorwerpen en elektromagnetische straling, in de kleurpraktijk subjectief. Ondanks dat dit boek al lang op de markt is voor kleurdeskundigen, kleuradviseurs, kleurontwerpers en voor studenten in de kleurenleer en -toepassingen, is de inhoud een interessant gegeven voor iedereen, die aan de hand van kleurexperimenten alles willen weten over het zien en veranderen van bepaalde kleuren in kleuromgevingen. Het leerboek begint na een inleiding met de behandeling van specifieke kenmerken uit de elementaire kleurenleer, zoals de drie kleuren mengsystemen, de afspraken over de vier grondkleuren rood, groen, geel en blauw, kleurgevoeligheid, het simultaaneffect, kleurtoon en de invloed van een persoonlijke benadering. Ook het effect van nabeelden is behandeld, omdat juist dit effect een rol speelt in kleurzien. Bij het leerboek behoren de transparanten waarmee experimenten gedaan worden. Een zeer interessant experimenten boek.

ISBN 3-7881-4045-3, “Farbintegration und Simultankontrast”, Ellen Marx, Muster-Schmidt-Verlag, 1989, 153 pagina’s.