Hyperrealistische modellen maken verwarde bezoekers (1)

De wens om in onze wereld van kunst en cultuur een zo’n realistisch mogelijk beeld van de mens te realiseren, is al zo oud als onze mensheid zelf en gaat zelfs terug tot in de eerste sporen in de geschiedenis van de mens. Zo hebben kunstenaars en andere creatieve personen in verloop van tijd gezamenlijk een methode en techniek ontwikkeld om het menselijk lichaam en bijbehorende vormen, uitstralingen en afmetingen zo levensecht als mogelijk weer te geven.

Almost Alive. Hyperrealistische Skulptur in der Kunst

Uitwerkingen van deze gedetailleerde beelden vinden we onder meer op schilderstukken, grafische werken of als beeldhouwwerken en sculpturen. Terwijl illusionistische sculpturen in vorige eeuwen nog als symboolfiguren op religieuze, aristocratische en historische weergegeven werden, trad sinds de tweede helft van de 20e eeuw de mens en haar individualiteit op de voorgrond en in de openbaarheid.

Kunstenaar Jamie Salmon aan het werk aan zijn hyperrealistische schepping. Uit: Almost Alive. Courtesy of the artist and Anthony Brunelli Fine Arts.

Met de komst van het fenomeen van de analoge fotografie en later die van de digitale fotografie en het vastleggen van de mens in alle details en uitvoeringen kwam het scheppende handwerk van kunstenaars enigszins in de verdrukking. Recent werd daaraan toegevoegd de prestaties van een zogenoemde 3D-printer en het eenvoudig printer van driedimensionale sculpturen.

De belangstelling voor het “echte” beeldhouwwerk en de levensechte weergave van personen en dieren bleef echter in ruime mate bestaan bij kunstliefhebbers. De bezoeken aan bijvoorbeeld de vele vrijetijdsattracties die onder de naam van Madame Tussauds succesvol bestaan, zijn er zeker bewijzen voor. (wordt vervolgd)