Rudolf Virchow (1821-1902)

Rudolf Ludwig Carl Virchow (1821-1902) was een Duitse arts, volkenkundige en politicus. Hij was 14 jaar oud toen hij naar het gymnasium ging. In 1838 werd hem een beurs toegekend om geneeskunde te gaan studeren aan de Friedrich-Wilhelms Universiteit te Berlijn en behaalde hij zijn graad medicijnen in 1843. Virchow was de grootste Duitse arts van zijn tijd, een periode waarin de Duitse geneeskunde de meest geavanceerde ter wereld was.

Virchow was de grootste Duitse arts van zijn tijd.

Hij was grondlegger van de cellulaire pathologie en de vergelijkende pathologie. Hij was verbonden aan de Charité-kliniek van de Humboldt Universiteit te Berlijn. In 1845 ontdekte Rudolf Virchow leukemie en in 1846 liet hij zien hoe een bloedstolsel trombose en embolie veroorzaakt.

Hij benoemde de drie onderdelen (vaatwand, bloedstroom, samenstelling bloed) die tot een embolie kunnen leiden. Nog steeds heet dit verschijnsel de Trias van Virchow. Virchow voegde aan de uit de oudheid reeds bekende kenmerken van een ontsteking (dolor, calor, tumor en rubor) een vijfde kenmerk toe (functio laesa oftewel functieverlies). In 1892 kreeg hij de Copley Medal.