Filatelistische aandacht voor: Pierre en Marie Curie (3)

De auteur beschrijft de eerste jaren in de samenwerking tussen Pierre en Marie op een zeer interessante wijze. Zij nemen op een actieve wijze deel aan de omwenteling in de natuurkunde in het begin van de 20e eeuw. De wonderlijke gedeelde resultaten uit hun onderzoeken hebben ook andere onderzoekers geïnspireerd. Pionier Ernest Rutherford onderzocht radioactiviteit van thorium en beschreef zijn waarnemingen vanuit een hoge deskundigheid.

Pioniers in de radioactiviteit

Het jaar 1903 is een heel bijzonder jaar voor Pierre en Marie Curie. Zij ontvangen medailles en hoge onderscheidingen. Maar de meest eervolle onderscheiding komt uit Zweden. Tezamen met Henri Becquerel ontvangen Pierre en Marie Curie de Nobelprijs voor natuurkunde. De twee geweldige en zeer bescheiden wetenschappers zijn ineens wereldnieuws en profiteren van deze prijs en steken hun prijzengeld in een nieuwe onderzoeksruimte.

In 1904 krijgen zij hun tweede dochter, die zij Ève noemden. Het noodlot slaat voor Pierre toe in 1906 door een onvermijdelijk dodelijk ongeval. Na de dood van Pierre wijdt Marie zich aan onderwijs en onderzoek. De lezer van dit zeer gedetailleerde studieboek krijgt alles te weten over deze dramatische periode, waarin Marie zich volledig stort op haar werk, waarmee zij weer een belangrijke ontdekking doet. Ze wordt geplaagd door de roddelpers in de verkiezingsperiode voor een plaats in de Academie te Parijs.

In 1911 ontvangt zij voor haar werk aan radium de Nobelprijs voor scheikunde. Zij speelde een fantastische rol bij de hulp aan gewonden door de 1e Wereldoorlog. Inmiddels heeft de geneeskunde in ruime mate stralingstherapie in gebruik. Haar oudste dochter ontmoet Frédéric Joliot en trouwen in 1926. Beiden werken zij aan kernenergie en kernsplijting en ontvangen in 1935 de Nobelprijs voor scheikunde. In het boek vindt de lezer een pracht verhaal over het werk en leven van de Curies. ISBN 978-90-7698-815-3, “De Curies - Twee generaties in de ban van radioactiviteit”, Pierre Radvanyi, Veen Magazines, 2004, 152 pagina’s. (Wordt vervolgd).