Karl Waldemar Ziegler (1898-1973)

Als Duitse scheikundige ontving Karl Waldemar Ziegler (1898-1973) samen met Giulio Natta in 1963 de Nobelprijs voor de Scheikunde voor de resultaten van hun onderzoek naar hogere polymeren. Al op jonge leeftijd groeide zijn interesse voor de scheikunde en had hij al snel thuis een kleine onderzoeksruimte ingericht.

Karl Ziegler ontving de Nobelprijs voor de Scheikunde.

Hij deed zijn studie in de scheikunde aan de Universiteit van Marburg. In 1920 promoveerde hij onder leiding van Karl von Auwers. Tot in 1925 werkte hij in Marburg en was daarna een jaar docent aan de Universiteit van Frankfurt.

In 1927 werd hij benoemd als buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Heidelberg en in 1936 volgde een benoeming tot gewoon hoogleraar en directeur van het Scheikundig Instituut aan de Universiteit van Halle-Saale. In 1943 was er de benoeming als honorair hoogleraar aan de RWTH Aken en directeur van het Kaiser-Wilhelm-Institut für Kohlenforschung in Mülheim an der Ruhr. Hij was 26 jaar werkzaam in Berlijn en werkte voornamelijk aan de Ziegler-Natta-katalysator. Zijn samenwerking met Natta verliep niet geheel vlekkeloos.