Van een onschatbare waarde voor liefhebbers van illusies (10a)

De sinds 1964 veelvuldiger genoemde op art is, vooral in de 70-jaren van de vorige eeuw, populair geworden door exposities en publicaties. Een nieuwe kunstvorm is toen ‘geboren’ en werd gepresenteerd op de toen beschikbare media. Het was een tijd dat bezoekers van exposities, kijkers naar tv-programma’s, kopers van kranten en tijdschriften, bezoekers van galerieën en kunstliefhebbers steeds enthousiaster werden door de verrassende patronen en magische beeldeffecten.

Op Art als een spel met waarneming

De grote belangstelling voor deze plots opkomende vorm van beeldende kunst en ook nog wel met een magisch spel van lijnen en vlakken, was ook voor psychologen, fysiologen en waarnemingsdeskundigen verrassend. De voor velen nieuwe kunstuitdrukking, die onverwacht een grote publieke belangstelling kreeg, prikkelde onderzoekers en wetenschappers om de enthousiaste reacties van het publiek nader te onderzoeken.

De invloed op onze visuele waarneming en de verwerking van de visuele prikkels in ons brein kwamen in beeld in de eerste resultaten van fenomenologische analyses. Ook werd de komst van deze nieuwe stijl, de systemathiek erachter en de inhoudelijke kenmerken bestudeerd. De periode van 1950-1970 wordt internationaal gezien als de startperiode van de presentatie van een nieuwe kunststijl met de benaming op art.

Postzegels met ‘op art’ naar een ontwerp van de Zwitserse kunstenaar Youri Messen-Jaschin.

Herkenbare vormen van op art waren ook al eeuwen daarvoor zichtbaar in gebruiks- en kunstuitingen. De op art werd echter pas in 1965 internationaal op de kaart gezet met de spraakmakende expositie in het Museum of Modern Art (MoMA) in New York. Al vóór de opening van de expositie in New York hingen de etalages op de Seventh Avenue vol met jurken in de stijl van op art. (Wordt vervolgd).

ISBN 3-7861-1435-8, “Op Art - Stil, Ornament oder Experiment?”, Karina Türr, Gebr. Mann Verlag, 1986, 187 pagina’s.