Van een onschatbare waarde voor liefhebbers van illusies (47c)

De fysiologie van het sensorische systeem omvat het vermogen om vaardigheden te verfijnen. Er is bij neurowetenschappers geen algemene overeenstemming over de definitie van zintuigen. Dit betekent dat het aantal erkende zintuigen afhangt van de gekozen verklaringen. Schoolboeken noemen vaak enkel de vijf klassieke gewaarwordingen zien, horen, proeven, ruiken en voelen, zoals die door de Griekse geleerde Aristoteles zijn aangegeven.

Fysiologie van het zien, horen en voelen

De auteur van de voortreffelijke referentiebron over zien en waarnemen en enkele andere zintuigen, tezamen met alle extra informaties en verklaringen, legt de onderwerpen en de opdrachten helder en uitgebreid uit. Na een voorwoord zijn er proefjes over horen, geluidsgolven en is er een introductie over het fenomeen van de geometrisch-optische illusies met enige verrassende voorbeelden. Daarna volgen onderwerpen als de blinde vlek, het functioneren van de pupil, astigmatisme, stereoscopisch zien en waarnemen van kleur.

In de handleiding is tevens aandacht voor het Purkinje-effect, schijven van Benham, het fenomeen van Ernst Mach, het rooster van Hermann, de Cornsweet helderheidsverwisseling, gezichtsscherpte, Nonius-gezichtsscherpte, bewegingseffecten en bewegingsillusies, het McCullough-effect en het ontstaan van het nabeeldeffect. Een uitstekende handleiding voor actieve personen, die veel willen weten over de achtergronden van het zien en waarnemen.

De lezers zullen hun ogen niet geloven als wij aangeven dat beide mannetjes aan beide zijden van de straat in werkelijkheid even groot zijn. Illustratie uit: Sinnesphysiologie Lehrerheft.

“Sinnesphysiologie”, Christoph von Campenhausen, Leybold-Heraeus, 1987, 99 pagina’s, instructieboek voor docenten, bestelnr. 662375.