De relatie en het spel tussen zien en waarnemen (2)

Elektrische impulsjes, zenuwbanen, neuronen en de weg van de visuele indrukken naar de cortex worden behandeld in het tweede hoofdstuk. Het oog en de principiële werking van de specifieke onderdelen ervan wordt zeer uitgebreid beschreven. Na het oog volgt informatie over de visuele cortex en de samenwerking van het linker en rechter oog, alsmede feiten over onze oogbewegingen.

Eye, Brain and Vision

Bijzonder is de inhoud van het hoofdstuk “De opbouw van de visuele cortex”. De auteur gaat gedetailleerd in op de anatomie van de visuele cortex. Het stereozien, de experimenten van Sir Charles Wheatstone in 1838 en de uitvinding van het stereogram door Bela Julesz in 1960 zijn slechts enkele bijzondere onderdelen van de hoofdstukken in het laatste gedeelte van het studie- en referentieboek.

Hubel gaat zelfs zeer uitvoerig in op het onderwerp stereopsis, waarbij bijna vanzelfsprekend ook het verschijnsel van kleurzinstoornis is verklaard. Het prima opgezette boek eindigt met de behandeling van de onderwerpen kleurenzien door de aanwezigheid van staafjes en kegeltjes in het netvlies, de theorie van Ewald Hering (1834-1918) over het mixen van kleuren en het ontstaan van kleuren.

Hij neemt de lezer even mee in de werelden van Isaac Newton, Thomas Young en Hermann von Helmholtz. Het geheel is vlot geschreven en geeft een goed beeld van de anatomie en fysiologie van de zenuwbanen in het gehele proces van zien en waarnemen. Een literatuuroverzicht en een trefwoordenregister sluiten dit rijk geïllustreerde boek uit de bekende serie Scientific American Library af.

ISBN 0-7167-6009-6, “Eye, Brain and Vision”, David H. Hubel, uitgeverij W.H. Freeman and Co., 242 pagina’s.