Herkennen van visuele indrukken

Visuele perceptie kan het best beschreven worden als een tweefasen proces. De eerste fase van het visuele systeem is het verdelen van de waarneming in kleine deeltjes op het netvlies en de tweede fase is het in de hersenen weer samenvoegen van de samenhangende deeltjes in een herkenbaar beeld. Is dit eindresultaat nog wel de letterlijke weergave van de originele voorstelling? Op deze vraag geeft auteur Norma V.S. Graham in het wetenschappelijke studieboek “Visual Pattern Analyzers” een antwoord.

Visual Pattern Analyzers

In vier secties wordt het onderwerp gedetailleerd behandeld. In het eerste gedeelte vindt de lezer een neurofysiologische benadering van de waarneming en zijn de resultaten van meerdere experimenten bij het waarnemen van beelden door proefpersonen beschreven. De theorie achter deze benadering wordt hierna onderbouwd door een mathematische bewijsvoering. Kennis van de Fourier-analyse is daarbij onontbeerlijk. Het verschijnsel van adaptatie bij de waarneming, het optreden van nabeelden en hallucinaties worden hierna uitvoerig beschreven.

Het wetenschappelijke studieboek sluit af met een overzicht van resultaten uit parametrische experimenten met proef-personen, met een samenvatting van een aantal stellingen, met een literatuuropgave en een trefwoordenregister. De inhoud is vooral geschikt voor het gebruik door onderzoekers in de cognitieve en experimentele psychologie in relatie tot de vakgebieden zien en waarnemen.

ISBN 0 19 514835 5, “Visual Pattern Analyzers”, Norma V.S. Graham, 1989, Oxford University Press, 646 pagina’s.