Inktvlekken groeien uit tot toe te passen rorschachtest (2)

"Al in mijn vroege jeugd legde ik kleine gekleurde bessen, zelfs vliegenkoppen, enzovoort, op een gevouwen papier om ze te verpletteren, zonder kunstzinnige bedoeling en zonder de hulp van potlood en penseel. Soms merkte ik ze niet op en vouwde ik het papier zonder het te laten drogen.

Justinus Kerner: Klecksographien

Toen ik hem weer uit elkaar trok, zag ik, vooral toen deze druppels dicht bij een vouw in het papier waren gekomen, dat er symmetrische tekeningen waren gevormd, namelijk arabesken, afbeeldingen van dieren en mensen, enz. Dit bracht me op het idee om deze verschijningen door oefening en experimenten naar een wat betekenisvollere en gevarieerder plan te brengen.

Ik deelde het resultaat van mijn creaties al met veel van mijn vrienden van heinde en verre zeven jaar geleden, en ze waren al vaker te zien in albums en geschriften van vrienden en kennissen en voorzien van een uitleg door middel van een door mij geschreven gedicht. Ook in loterijen in Stuttgart en Dresden, die voor liefdadigheid werden georganiseerd voor de armen, werden mijn “kunstwerkjes” met vreugde verwelkomd door winnaars.

Filatelisten maakten ook kennis met de magische betekenis van schijnbaar willekeurige patronen, ontstaan door een al lang geleden ontdekte vorm van een visueel spel met inktvlekken, dat zelfs is uitgegroeid als een onderzoeksmethode in de psychologie, psychiatrie, neurologie en in de kunst.

Het visuele en raadselachtige spel met de grote klodders verspreidde zich al snel onder velen zelfs toen en voor een tijdje in onze omgeving en ook ver weg werd het bijna een modespel voor jong en oud, zelfs op scholen was het vaak een grote ellende voor leerkrachten. Ik heb gehoord dat een liefhebber van deze kunstvorm in Stuttgart zulke inktbeelden liet reproduceren door middel van lithografie." (Wordt vervolgd).

ISBN 978-1-4991-4728-5, “Justinus Kerner: Klecksographien”, Michael Holzinger, Berliner uitgave 1e druk in 1890, 2017, 4e druk, 66 pagina’s.